Jan II biskup poznański, przywilejem z dnia 18 kwietnia 1297 r. Jaśkowi i Włostkowi, przypuszczalnie braciom dał upoważnienie lokowania wsi swej Łubnicy na prawie niemieckim i przy tej okazji określił dokładnie prawa i obowiązki obu lokatorów, jak i mieszkańców. Pod datą 18 kwietnia 1297 r. możemy dopatrywać się pamiętnej chwili, bo pod tą datą znajdują się pierwsze zapiski dotyczące Wielichowa. W roku 1297 było Wielichowo własnością biskupów poznańskich. Nie wiadomo, czy wchodziło ono w skład pierwszego uposażenia biskupstwa czy też później zostało nabyte drogą kupna, zmiany lub darowizny z rąk księżycowych lub rycerskich. Dnia 11 marca 1304 r. wystawił biskup Andrzej w Wielichowie dwa dokumenty dla klasztoru parydyskiego. Treść tych dokumentów jest całkiem obojętna, ale warto zanotować pobyt biskupa w Wielichowie.
Treściwszy jest przywilej Kazimierza Wielkiego z dnia 13 kwietnia 1350 r. w którym mieszkańcy, kmiecie rozmaitych dóbr biskupich w Wielichowie i okolicznych wsiach zwolnieni zostali z wszelkich świadczeń w gotówce, od prac ręcznych i podwód do jakich dotąd byli zobowiązani. Zarządzenie to miało na celu, aby ludność w całej pełni mogła odczuć dobrodziejstwo króla.

Na podstawie książki Adama Henryka Kaletki  "Z przeszłości miasta Wielichowa 1429 - 1929"